Kültürel kıymetlerimizin kuşaklar ortası transferinin en hoş örnekleri olan bayramlarımız, -her ne kadar günümüzde tatile çıkma fırsatı olarak görülüyorsa da- ailelerin bir ortaya geldiği ya da en azından irtibat araçlarıyla seslerin duyulduğu, suretlerin görüldüğü kıymetli vakitler olma özelliklerini koruyorlar.
Ramazan bayramını çocuklar “şeker bayramı” olarak bilirler. Çaldıkları kapılardan cepleri, torbaları şekerleme ve çikolatalarla dolu olarak ayrılırlar. Konuklara birinci ikram şekerle yapılır. Biraz sohbet edildikten sonra tatlı faslına geçilir. Çaylar, kahveler bol şekerli içilir, sıcak havalarda gazlı içecekler ve limonatalar tatlılara eşlik eder. “Tatlı yiyelim, tatlı konuşalım” kelamı dargınlıkların giderilmesi, uzlaşmanın sağlanabilmesiiçin söylenen, sohbete tatlı eşliğinde devam edileceğini gösteren enteresan bir mesajdır.
Tükettiğimiz besinlerin psikolojimize tesirini anlatır bir bakıma. Tatlı yiyorsak kırıcı konuşmamalıyız, alttan almalıyız, empati kurmalıyız üzere alt manalar barındırır.
Çocuklarımıza aktardığımız her toplumsal ritüel faydalıdır diyemeyiz. O denli gördük diye sorgulamadan aktardığımız alışkanlıklar bazen ruh ve vücut sıhhatini olumsuz tarafta etkileyebilir.
Tükettiğimiz tüm yiyecek ve içecekler kararında alındığında fayda, çoka kaçıldığında ziyan verme potansiyeline sahiptir. Bizim toplumumuzda bilhassa şeker tüketimi öteki toplumlara nazaran çok hatta tehlikeli bir boyuttadır.
Aşırıya kaçmamaya dikkat edin
İşlenmiş şeker içeren yiyecek ve içecekler bağırsaktaki ve bedenin öbür bölgelerindeki patojenleri besleyerek karbonhidratların ve proteinlerin faaliyetlerini kısıtlar. Yani vücudumuza giren çok şeker başta bağırsak işlevleri olmak üzere tüm metabolizmamızın istikrarını bozan bir tesire sahiptir. Kolay şeker kaynağı olan meyveler bu özelliği barındırmadıkları için çoka kaçmamak kaydıyla rahatlıkla tüketilebilirler.
Aşırı şeker tüketimi metabolizma istikrarını bozuyor
Bayramlarda çok şeker tüketimi, hem metabolizmamızın istikrarını bozan, hem de bu hususta sınıfta kalmış toplumumuzda ağız diş sıhhatini tehdit eden bir durumdur. İsmi şeker olan bayramda onu ikram etmemek ve edileni geri çevirmek olmaz ancak ziyaretlerin tek hane ile sonlu olmadığını bilmek ve ısrarcı olmamak da pekâlâ mümkün.
Seraların olmadığı, meyvenin yalnızca mevsiminde yenildiği vakitleri geçeli çok oldu. Her mevsimde her bütçeye uygun meyve tüketmek artık mümkün. O halde gelin radikal bir kararla bu bayramın ismini “meyve bayramı” olarak değiştirelim. Kapımızı çalan çocuklara dilimlenmiş meyveler ikram edelim, konuklarımıza meyve tabakları sunalım. Hem sıhhatimizi koruyacak vitaminleri hem de gereksinimimiz olan zararsız şekeri barındıran meyveler bayramımızın vazgeçilmezi olsun. Bu sıcak havalarda kim buz üzere bir karpuza hayır diyebilir ki?
